Nie ludzkie

obrazy 12

Wzrok jest jednym ze zmysłów za pomocą którego Śunjata może się przejawiać. Wzrok w Śunjacie funkcjonuje inaczej niż w rzeczywistości konwencjonalnej. W Pustce umysł wykorzystuje widzenie całościowe. Nie kieruje uwagi na żadną rzecz i na żadnej rzeczy nie skupia wzroku. Nie koncentruje się także na całości. Umysł widzi wszystko naraz i w tym samym czasie. Nie ogląda sceny wodząc wzrokiem, przenosząc go na kolejne rzeczy. Nawet jeśli umysł porusza gałkami ocznymi to i tak widzi wszystko w całości. Pole ostrego widzenie, które zazwyczaj wynosi ok. 15 stopni, w Śunjacie sięga granic pola widzenia. Wszystkie widziane rzeczy są tak samo ostre i tak samo widoczne.

Mandala nieistnienia czasu. W Śunjacie coś takiego jak czas jest abstrakcją. W Śunjacie nawet trudno byłoby sobie wyobrazić jak miałby wyglądać czas. Nie wiadomo skąd miałby się wziąć i do czego służyć. W Śunjacie nie ma potrzeby istnienia czasu. W Śunjacie dobrze widać, że czas wcale nie jest niezbędny. W Śunjacie świat daje sobie świetnie radę bez czasu. W Śunjacie świat normalnie funkcjonuje bez czasu. W Śunjacie świat perfekcyjnie funkcjonuje bez czasu.

Alegoria Pustki przedstawionej jako zerwanie połączeń umysłu z mentalnym światem przedmiotów i zjawisk (przedmioty widoczne jako informeny). Żółtym kolorem zaznaczone zostały fenomeny. Kolorem niebieskim zaznaczone zostały niedostępne lub tylko częściowo dostępne poznaniu noumeny.

Alegoria sytuacji, w której Kuszej-pustelnik opowiada Agnieszce M.M. o tym jak wygląda Śunjata. Opisuje jak przedmioty są niepojęte, niewyobrażalne i dziwaczne. Jednoznaczne – w tym sensie, że są rzeczami i niczym więcej. Przedmioty nie ujawniają swoich cech. Są niesprecyzowane. Stan ich jest nieustalony i dlatego wszystkie są takie same. Agnieszka M.M. widziana w Śunjacie jest nienormalna (przedmioty także nie są normalne w Śunjacie). Jej poczynania są niezrozumiałe i pozbawione sensu (zjawiska nie maja przyczyny i skutku, a sens nie istnieje w Śunjacie). A ona sama bezmyślna i bezrozumna (myśli i rozum nie istnieją w Śunjacie). Nie można powiedzieć czy Agnieszka M.M. jest mężczyzną czy kobietą. Tak jak i Kuszej-pustelnik nie jest ani mężczyzną ani kobietą.

Akt – nieokreśloność ciała fizycznego w Śunjacie. W Śunjacie ciało fizyczne nie pozuje do aktu, gdyż akt nie jest aktem, a pozowanie nie jest pozowaniem. Nie rozbiera się i nie czuje skrępowania. Gdyż w Śunjacie nie ma kto rozbierać się i nie ma komu odczuwać skrępowania. Nie kładzie się na podeście i nie rozkłada nóg. Nie poprawia pośladków i nie koryguje ułożenia piersi. A na końcu nie uprawia seksu. Nie ubiera się i nie wychodzi z pracowni.

Akt jako lustrzane odbicie umysłu pozbawionego dualności (Shunyata).
Dla pełnej zgodności obrazu z rzeczywistością, brakujący element przedstawienia czyli podświadomość, pokazany został osobno na stoliku.

Widok autobusu wiozącego ludzi - studium autobusu w Śunjacie. W Śunjacie autobus nie może być autobusem. Jako autobus nie istnieje, gdyż nie posiada atrybutów. Chociaż nie istnieje jako autobus, jednak jako rzecz istnieje fizyczne. Istniejąc fizycznie nie posiada formy. Wyizolowany z atrybutów, istniejący fizyczne autobus jest Pustką. W Śunjacie autobus jednocześnie jest Pusty i pełny ludzi. Chociaż należałoby raczej powiedzieć, że autobus jednocześnie jest Pusty i pełny Pustych ludzi. Z zaznaczeniem, że „pełny” także jest Puste.

"Pustka jest formą, a forma jest Pustką" - twierdzenie to jest wprowadzającym w błąd uproszczeniem. Po pierwsze, dotyczy dwóch różnych rzeczywistości. Pustka występuje tylko w rzeczywistości Śunjaty, a forma występuje tylko w rzeczywistości konwencjonalnej. Po drugie, umysł nie może jednocześnie, w tym samym czasie, przebywać w dwóch różnych rzeczywistościach. Nie może także postrzegać Pustki znajdując się w rzeczywistości konwencjonalnej, jak i nie może postrzegać formy znajdując się w rzeczywistości Śunjaty. Twierdzenie "Pustka jest formą, a forma jest Pustką" jest twierdzeniem umownym. Umowność ta polega na domyślnym założeniu, że chociaż Pustka i forma w ramach jednej rzeczywistości nie mogą istnieć razem, to pojęcia z nimi związane już tak (w ramach rzeczywistości konwencjonalnej). Pustka jest formą realnie? Nie! Pustka potencjalnie jest formą? Tak! Forma jest realnie pustką? Nie! Forma potencjalnie jest Pustką? Tak! "Pustka jest formą" należy rozumieć następująco: to co jest Pustką (rzeczą pozbawioną formy) w rzeczywistości Śunjaty, jest - przybiera formę (przyjmuje własności), po przejściu do rzeczywistości konwencjonalnej. "a forma jest Pustką" należy rozumieć: to co posiada formę (posiada własności) w rzeczywistości konwencjonalnej, jest - staje się Pustką (traci własności), po przejściu do rzeczywistości Śunjaty (traci własności w przypadku przedmiotów i zanika w przypadku pojęć). Forma zaznaczona została kolorem zielonym, a Pustka kolorem białym.

Żadne tam medytacyjne poszukiwania w tybetańskim klasztorze. Śunjata obecna jest tu, obok i wokół, teraz i w każdej następnej chwili. Wystarczy tylko oderwać wzrok od rzeczywistości konwencjonalnej i przenieść go na rzeczywistość Śunjaty. Metafora widzianej w Śunjacie białej Toyoty Corolla sedan rocznik 2021, przemieszczającej się z północy na południe na drodze lokalnej w Wolborzu.

Pustość stopy. Studium stopy w śunjacie.

W śunjacie stopa nie posiada nazwy. Nie służy do poruszania się. Nie jest częścią ludzkiego ciała. Nic o niej nie wiadomo chociaż istnieje fizyczne jako mięso z kością. Jednak w śunjacie mięso z kością także nie posiada nazwy i nic o nim nie wiadomo. W śunjacie stopa nie posiada palców, pięty, skóry ani paznokci, chociaż fizycznie to wszystko posiada. W śunjacie stopa nie posiada formy - jest pusta.